Drodzy Ojcowie,

w imieniu wszystkich wcześniakowych mam przede wszystkim dziękujemy za to, że jesteście, pomagacie i wspieracie je nie tylko w tych pierwszych chwilach w szpitalu czy po powrocie do domu, ale wtedy, kiedy jest najtrudniej, czyli w tzw. zwykłej codzienności.

Opisane poniżej relacje ojców pokazują, jak wielkim wyzwaniem jest bycie tatą wcześniaka i że to tacierzyństwo, na skutek towarzyszących okoliczności, wśród których niestety często pojawia się poczucie zagrożenia życia dzieci, a nawet i życia partnerek, jest przez to bardziej świadome i zmusza do przewartościowania dotychczasowych priorytetów i w konsekwencji nawet do zmiany stylu życia.

Tworząc tę część specjalnie dla ojców, po pierwsze chcieliśmy pokazać, że o nich pamiętamy i mimo że zazwyczaj więcej pisze się o dzieciach i mamach, to zdajemy sobie sprawę, jak ważną odgrywają rolę i wiemy, że z nimi świat po prostu jest piękniejszy. Po drugie, ta część jest odpowiedzią na najczęściej zadawane pytania, które kierują do nas świeżo upieczeni ojcowie, którzy po tym, jak ich nowo narodzone dziecko czy dzieci razem z mamą zostają w szpitalu, wracają do domu i do późnej nocy przeczesują internet w poszukiwaniu odpowiedzi na niezliczoną liczbę pytań. Liczymy, że chociaż trochę pomożemy im w tym zadaniu.