Kobiety doświadczają intensywnych emocji w czasie ciązy. Mężczyźni również, ale ich przeżycia wzmacniane są przez to, co dzieje się z partnerką. Oboje są zaskoczeni, że nie mogą tego stanu kontrolować i podporządkować.

Medycyna dzieli ciążę na trzy trymestry. W tych trymestrach pojawiają się charakterystyczne dla kobiet i mężczyzn przeżycia emocjonalne.

Przeżycia emocjonalne kobiet.

Pierwszy trymestr ciąży

Pierwszy trymestr to okres ciążowych humorów. Pojawia się ambiwalencja emocjonalna polegająca na radości, niedowierzaniu, niechęci itp. Stwierdzenie ciąży daje impuls do myślenia, pojawiają się wątpliwości, czy to dobry moment na ciążę. Jednocześnie zmiany fizjologicznae dają nieprzyjemne objawy i przenoszą się na obszar emocji. Kobiety często rozpamiętywują, co robiły niedobrego, szkodliwego dla dziecka w okresie poczęcia. Zarzucają sobie niefrasobliwy tryb życia. Mają poczucie winy. Niektóre kobiety odbierają stan ciąży jako agresję wobec siebie i swojego ciała. Mają poczucie utraty atrakcyjności, rezygnacji z kariery zawodowej. Inna grupa kobiet boi się o wydolność swojego organizmu dla siebie i dziecka. Dwoistość doznań od zachwytu po zniechęcenie, złość zazwyczaj towarzyszą niektórym ciężarnym. Stan ten jest dla kobiet nieznany, dziwny, zaskakujący, trudny do zaakceptowania. Racjonalna strona psychiki mówi, że kobieta musi przygotować się do zmiany, ma być odpowiedzialna, przewidująca. Natomiast emocjonalna strona psychiki mówi: „mam w sobie cudowne życie, dla którego jestem najważniejsza”. Lub neguje stan ciąży i istnienie dziecka.

Drugi trymestr ciąży

Jest okresem względnego spokoju, dlatego nazywa się go instynktem wicia gniazda. Organizm zdrowej kobiety ciężarnej jest zaadaptowany do zmian ciażowych. U kobiet ze słabą wydolnością organizmu ciąża staje się czynnikiem wywołującym patologie i nie jest to okres spokoju. Często kobieta wymaga hospitalizacji, wizyt i konsultacji u specjalistów. Szczególnego przełomu w emocjach doznają kobiety, kiedy wyraźnie czują ruchy dziecka, kiedy obecność dziecka potwierdzona jest przez USG. Kobieta myśli: „jest, mieszka sobie, rozwija się jak należy, czuje się spokojne”. Okres wicia gniazda to wzrost odpowiedzialności za siebie i dziecko. Zaczyna się myśleć jak urządzić dom, podejmuje decyzje o zmianie mieszkania, pracy, miejscu urodzenia dziecka, przygotowania do porodu. Przyszła matka zauważa, że zmienił się jej stosunek do świata, dostrzega, że łagodnieje lub staje się energiczna. W drugim trymestrze pojawia się u wielu kobiet duma z własnego stanu, tzw. obnoszenie się z brzuchem. Mają poczucie oparcia wewnątrz własnego ciała, są asertywne. Ale kobiety, u których ciąża przebiega z objawami patologii położniczej lub internistycznej, szukają wsparcia w obliczu istniejących zagrożeń. Trapi je szereg wątpliwości, częściej odwiedzają lekarza, poszukują informacji, wsparcia, między innymi zapisują sie do szkół rodzenia.

Trzeci trymestr ciąży

To czas nowych obaw i zmian. Dominujący temat to zbliżający się poród, chęć urodzenia „już”. Narasta poziom lęku, niepewności o to, co będzie, co nastąpi. Pojawia się lęk przed szpitalem, personelem, bólem, obawa o zdrowie dziecka. Kobieta uświadamia sobie, że mimo wysiłku, jaki włożyła w prawidłowy przebieg ciąży, ostateczny przebieg porodu jest jedną wielką niewiadomą. Towarzyszy jej lęk, czy rozpozna początek porodu, czy zdąży do szpitala, czy czegoś nie przeoczy. Wątpliwości jest tak dużo, że kobieta wątpi w to, czy sobie poradzi. Mnóstwo emocji wzbudza dyskonfort fizyczny, duży brzuch utrudnia oddychanie, poruszanie, zmianę pozycji. Kolejne obawy wiążą się z procesem i mechanizmem porodu, czy powinna przyjąć znieczulenie, czy też zdecydować się na „cięcie cesarskie”. Kobieta pod koniec ciaży pragnie końca swojego stanu, ale nie jest to jednoznaczne z chęcią odbycia porodu. Przed samym porodem ciężarna w okresie tzw. zwiastunów porodu robi się nieobecna, mocno wsłuchana w doznania z głębi ciała. Mimo świadomości terminu porodu jego rozpoczęcie zawsze zaskakuje.

Przyczyną przeżyć emocjonalnych podczas ciąży jest gra hormonalna w I, II i III trymestrze. Dlatego powinno się rozmawiać o emocjach w ciąży, gdyż dialog jest źródłem wsparcia, zmniejsza stres, który może powodować patologie.