Jest to rodzaj rozmowy z dzieckiem stymulujący rozwój dziecka. Dziecko w okresie ciąży to nie tylko wzrastające i dojrzewające narządy, to już kształtująca się osobowość i psychika. Komunikacja z płodem przed jego urodzeniem ma ogromne znaczenie dla dziecka i rodziców, ponieważ rodzice mogą wpływać na rozwój potomka już przed urodzeniem. Od matki do dziecka płyną informacje na drodze związków biochemicznych i hormonów, dziecko reaguje na stany emocjonalne matki, co powoduje nieuświadomione kodowanie tych stanów w organizmie dziecka. Zapamiętane w ten sposób uczucia mają cechę trwałości i stanowią wrodzone predyspozycje do radosnego lub lękliwego wkraczania w świat po urodzeniu. W łonie matki dziecko uczy się języka, jakim posługują się rodzice, mężczyzna ma także udział w tym dialogu, opiekując się kobietą, stwarzając spokojną i rozluźnioną atmosferę, akceptując sytuację ciąży. Wpływa to na dobre samopoczucie kobiety i dziecka.
Formy prenatalnej stymulacji – dialog wewnątrzłonowy.
Są to rozmowy z dzieckiem, myślenie o dziecku, dotykanie i głaskanie brzucha, śpiewanie dziecku i słuchanie muzyki, utulanie dziecka (masaż brzucha techniką Weldmana). Dialog wewnątrzłonowy stymuluje dziecko, wpływa na rozwój układu nerwowego, zaspokaja potrzebę bezpieczeństwa, przygotowuje do porodu, dzięki temu dzieci są spokojniejsze. Obserwuje się u tych niemowląt intensywny rozwój głużenia, gaworzenia i szybszy rozwój mowy. Lepszy rozwój psychomotoryczny i intelektualny. Komunikacja wewnątrzłonowa to także komunikacja dziecka z rodzicami. Potomek porozumiewa się z nimi przez określone ruchy. Są one odpowiedzią na stany emocjonalne matki, na atmosferę, w jakiej się znajduje czy na niewygodną pozycję. Inną oznaką dialogu dziecka z matką jest dostosowanie ruchów do aktywności matki. Płód od 4. – 5. miesiąca ciąży zaczyna słyszeć bicie serca matki, mowę, śpiew, muzykę, co stymuluje ośrodki nerwowe w mózgu. Od 7. – 8. miesiąca przechowuje nawet informacje w mózgu. Dlatego różne formy dialogu z dzieckiem mają znaczenie dla rodziców i dla dziecka. Przygotowują do wejścia w macierzyństwo i ojcostwo. Rozpoczęcie tego nowego i szczególnego okresu dokonuje się na poziomie społecznym, emocjonalnym i medycznym i dlatego potrzebujemy różnych sposobów wsparcia w tym czasie ciągłej zmiany.
Źródłem wsparcia na poziomie społecznym i emocjonalnym są rodzice, znajomi, przyjaciele i osoby, które przeszły te doświadczenia oraz szkoły rodzenia. Natomiast na poziomie medycznym są to lekarze-położnicy i położne.
Krystyna Komosa dyp. położna specjalista opieki przed i okołoporodowej, prowadząca szkołe rodzenia, pracująca w Szpitalu Śródmiejskim