Opowiem dziś historię która jest związana z dniem 17 listopada Światowym Dniem Wcześniaka. Dokładnie 33 lata temu, 13 maja w 28. tygodniu ciąży przyszła na świat mała dziewczynka. Była niewielka, niczym nowy iPhone – ważyła zaledwie 590 gramów. Po 29 latach urodziła synka, który chyba chciał pobić rekord mamy i urodził się w 25. tygodniu ciąży, z taką samą waga jak mama 33 lata temu.
Niestety on nie miał tyle szczęścia co jego mama. Pierwsze dni nie były kolorowe, dużo stresu, niepokoju ciągłej walki o życie, ale był bardzo silny i walczył z całych sił. Mimo licznych przeciwności, operacji, wylewów i dużo jeszcze było by wymienić – nie poddał się. Pomimo tego, że lekarze nie dawali mu szans, w jego małych czarnych oczkach można było dostrzec chęć życia siłę i odwagę. Każdego dnia dziękuję Bogu za to, że nie pozwolił mi podjąć złej decyzji i że mam przy sobie obecnie 4-latka: silnego, odważnego, pełnego energii i chęci życia. Dlatego ten dzień jest dla nas ważny i będzie zawsze, ponieważ my wcześniaki, mamy wielka moc. Moc walki i chęci do życia.
Wcześniak – maleńki człowiek z wielkim bagażem.
